بازیگری به شیوه ی متد

این کتاب زندگی شورانگیز لی‏استر اسبرگ استاد و مدرس معروف رشته‏ ی بازیگری است. خیلی ‏ها می‏ دانند که هدایت بازی آل‏پاچینو در پدرخوانده‏ ی 2 به عهده‏ ی او بود و پاچینو نیز که مدت‏ها مترصد بود تا به خاطر رهنمودها و حمایت‏های فکری استادش به او ادای دین کند، اسکار خود را برای فیلم رایحه‏ ی زن به یاد و خاطره‏ی لی ‏استر اسبرگ تقدیم کرد. توجه به این مرد جنجالی از آن روست که تفکری مدرن در عرصه‏ ی پرورش هنرپیشه به حساب می‏آید. با این‏که خودش معترف است که آموزش‏های او در راستای آموزه‏های استانیسلافسکی است ولی با شهامت نظرات استاد روس را نقد می‏کند. در روش او اصالت با «بازیگر» است نه «نقش». به همین دلیل با تمهیدهای ویژه‏ای نظیر «حافظه‏ ی عاطفی» هنرپیشه را وا می‏دار که از چارچوب متن فراتر رود. روش او مخالف هر گونه تصنع و وانمود‏سازی در بازیگری است. سخن او شاید یادآور همان کلام فیلسوف قدیمی یونان باشد که می‏گفت: اگر می‏خواهید دیگران بگریند، نخست باید خود گریه کنید. کتاب استر اسبرگ شرح حالی است خواندنی از زندگی پربار او در دنیای نمایش. تفاوت شگرفی است بین بازیگرانی که مانع بروز عواطف حسی در بازی‌شان می‌شوند و کسانی که بی‌مهابا و عمیق از آن‌ها بهره می‌گیرند. دسته‌ی اخیر ممکن است از سوی برخی که با برون‌فکنی عواطف مخالف‌اند سرزنش شوند و این استعداد در آنها مجال رشد نیابد. بعضی از آنها در نمایش اعمال روزمره موفق‌اند یعنی حسی روشن و صریح دارند، اما به محض این‌که وضعیت بحرانی شود نمی‌توانند عواطف شدیدتر را به‌خوبی ارائه دهند.
بازیگر تا وقتی علائمی بازدارنده در بازی‌اش بروز نمی‌دهد، احتیاجی به حک و اصلاح نیز ندارد. کافی است رها باشد و از تمسک به حالات بیانی کلیشه‌ای اجتناب ورزد. وقتی محرکی جدید وارد بازی می‌شود اقتضای نمایش ایجاب می‌کند که بازیگر واکنش‌های بیانی جدیدی از خود بروز دهد که با عادات قبلی‌اش نمی‌خواند.