اقتصاد ایران در دوران تعدیل ساختاری
100 در انبار
موضوع اين كتاب، عمدتاً ناظر به برنامه‌هاي سنتي تعديل ساختاري است كه با مشابهت‌هاي بسيارو تفاوت‌هاي اندك طي دهه‌هاي 1980 و 1990 در اكثر كشورهاي در حال توسعه به اجرا در آمد و نتايج اجرايي آن، بانك جهاني و صندوق بين‌المللي پول را در سال‌هاي پاياني 1990 وادار به تجديدنظرهاي جدي در اصول اوليه ارائه شده براي اين برنامه‌ها كرد. اصولي كه هنوز منابع ترجمه‌اي موجود و حاميان سياست‌هاي مزبور شديداً بر آن اصرار مي‌ورزند.
کامل‌ترین لیست از سیاست‌های اجرایی برنامه‌ی تعدیل ساختاری توسط پروفسور آنیمود نیجریایی تهیه شده است. وی این سیاست‌ها را به شرح زیر برشمرده است:
– اخراج کارگران به نام تعدیل نیروی انسانی بدون پیش‌بینی مشاغل جایگزین برای ایشان و اغلب بدون پرداخت مزایای مربوط
– کاهش عظیم، کلی و دیرپای ارزش پول ملی که در بسیاری از موارد به میزان بیش از ۲۰۰ درصد در عرض یک سال نسبت به دلار آمریکا پیش رفته است
– فعال کردن صرافی‌ها به منظور عمل کردن نظام آزاد ارزی
– آزادسازی تجاری به‌ویژه از بین بردن کلیه‌ی کنترل‌هایی که بر واردات اعمال می‌شده است
– حرکت به سمت نرخ‌های بالای بهره به منظور دستیابی به نرخ بهره‌ی واقعی مثبت
– خصوصی سازی که در عمل عبارت از فروش بنگاه‌های متعلق به بخش عمومی است
– بازپرداخت سریع بدهی‌های خارجی از طریق نسبت‌های بالای خدمات بدهی خارجی که اغلب متجاوز از ۴۰ درصد عایدات مربوط به صادرات
– قطع مؤثر بودجه‌ها و اعمال سیاست شدید انقباضی در مورد اعتبارات همه‌ی فعالیت‌ها و همه‌ی بخش‌ها
– حذف سوبسیدهای مربوط به کالاها و خدمات و حذف کمک‌های دولت به بخش‌هایی مانند آموزش و پرورش، کشاورزی و بهداشت و درمان
– تقلیل نقش دولت در اقتصاد و مساعدکردن زمینه ها برای بخش خصوصی
– مساعدت‌های کلی در زمینه‌ی صادرات به‌ویژه در زمینه‌ی مواد خام، تولیدات اولیه و صادرات سنتی
– اصلاحات نهادی مورد نیاز برنامه تعدیل مانند بازنگری در نظام مالیاتی و تعرفه ها.
| وزن | 403 g |
|---|
