توضیحات
در این کتاب استثنایی میشل فوکو، یکی از تاثیرگذارترین متفکران سال های اخیر، مارا فرا می خواند که به صورت انتقادی در رخدادهای تاریخی خاص نظر کنیم تا لایه های جدیدی از دلالت را کشف کنیم . فوکو در این راه نه تنها پیش فرض های ما درباره تاریخ بلکه درباره سرشت زبان، خود وحتی حقیقت را زیر سؤال می برد. با بررسی روش های مشاهده که شالوده خاستگاه های تکنیک های پزشکی مدرن را تشکیل می دهد او می توان « آن گشوده شدن فرد انضمامی – برای اولین بار در تاریخ – غرب به زبان عقلانیت، آن رخداد اسساسی در رابطه انسان با خودش و رابطه زبان با اشیا را شناسایی کند. قلمرو چنین کاری گسترده است؛ اما این مهارت فوکو است که نگاه نافذش می تواند از طریق سبک روایتی درگیرانه منحصر به فردش با نگاه مواجه شود.پس از خواندن این کتاب ادراکات ما دیگر مانند قبل نخواهد بود. من در اینجا می‌خواهم کوشش کنم گونه‌ای از گفتمان- گفتمان تجربه پزشکی- را در دوره‌ای تحلیل کنم گونه‌ای که قبل از اکتشافات بزرگ قرن نوزدهم، موادش را بیش از شکل نظام‌مند خود تغییر داده بود.
کلینیک، هم نوع جدیدی از « تکه‌تکه کردن» اشیاست و هم اساس کلامی کردن آن‌ها به شکلی که ما عادتاً آن را به عنوان زبان «علم مثبت» می‌شناسیم.
برای هرکس بخواهد فهرستی از درون‌مایه‌های کلینیک ارائه کند ایده‌ی کلینیک بدون تردید، مشحون از ارزش‌های نسبتاً مبهم به نظر خواهد آمد؛ احتمالاً تصاویر بی‌روح و کسل‌کننده‌ی زیر شکل می‌گیرند:
تأثیر عجیب و غریب بیماری بر روی مریض، گوناگونی سرشت افراد، احتمال تطور آسیب‌شناختی، نیاز به ادراک دقیق( نیاز به هوشیاری مداوم به کوچک‌ترین حالتمندی‌های قابل رویت)، شکل تجربی- که به صورت فزاینده و پایان‌ناپذیری به دانش پزشکی باز است- تصورات کهنه و نخ‌نمایی که از زمان یونانی‌ها ابزار اساسی طب بوده‌اند.
هیچ چیز در این زرادخانه‌ی باستانی به روشنی معین نمی‌کند که چرا امری در آن نقطه‌ی چرخش در قرن هجدهم اتفاق افتاد، وقتی اراده مضمون بالینی قدیمی- اگر ما به نمودهای نخستین باور داشته باشیم- و یک جهش اساسی در دانش پزشکی « ایجاد شد.» با این‌حال، با توجه به مبنای کلی، کلینیک بر اساس تجربه‌ی پزشک به عنوان طرح جدیدی از امر قابل درک و بیان نمایان شد.
